 |
| ::Albumy | | ::Astrologia, parapsychologia | | ::Atlasy, plany, mapy | | ::Biografie, wspomnienia, wywiady | | ::Dla dzieci i młodzieży - literatura | | ::Dla dzieci i młodzieży -popularnonaukowe | | ::Dla najmłodszych | | ::Edukacja | | ::Ekonomia, zarządzanie, prawoznawstwo | | ::Encyklopedie, słowniki, leksykony | | ::Eseje | | ::Fantastyka | | ::Film | | ::Gry fabularne | | ::Gry i puzzle | | ::Historyczne | | ::Humor, aforyzmy, przysłowia | | ::Inne | | ::Judaistyka | | ::Kalendarze | | ::Komiksy | | ::Książki audio | | ::Kulinaria | | ::Lektury szkolne | | ::Literatura | | ::Literatura faktu, reportaż | | ::Literatura obcojęzyczna | | ::Literatura piękna - obca | | ::Literatura piękna - polska | | ::Literatura popularnonaukowa | | ::Medycyna, ziołolecznictwo | | ::Nauka i technika - popularnonaukowe | | ::Nauki humanistyczne | | ::Opowiadania | | ::Poezja | | ::Poradniki | | ::Powieści | | ::Przewodniki turystyczne | | ::Publicystyka, esej | | ::Religia, religioznawstwo | | ::Romanse | | ::Sensacja, kryminał, horror | | ::Socjologia | | ::Sport | | ::Sztuka | | ::Ściągi, opracowania | | ::Tradycje i obyczaje |
 |
|
|
Szczęśliwe przypadki Józefa Wilkonia |
| Szczęśliwe przypadki Józefa Wilkonia |
|
 |
 |
Autor: |
Agata Napiórska | Wydawnictwo: |
Marginesy |
Kategoria: |
Biografie, wspomnienia, wywiady | cena detal. brutto: |
49.90 zł | format: |
16,5 x 23,5 |
ISBN: |
9788365780775 |
oprawa: |
twarda |
stron: |
320 | rok wydania: |
2018 | data dod.: |
2021-03-16 |
|
|
Opis:
„Ta książka nie jest biografią, na takie pewnie przyjdzie jeszcze czas. To zapis długich rozmów z wielkim artystą, ale przede wszystkim z człowiekiem, który skromnie twierdzi, że jego życiem rządzi przypadek, i umie z tego życia czerpać garściami” – ze wstępu Agaty Napiórskiej.
Józef Wilkoń – mistrz ilustracji i rzeźby, autor scenografii i gobelinów, historyk sztuki. Także mistrz życia. Opowiada o dzieciństwie podczas okupacji („Kiedy dziś opowiadam o wydarzeniach, które decydowały o życiu i śmierci, widzę, że wtedy przyjmowałem je zwyczajnie. Z wojny nie wyniosłem trwałych kompleksów i lęków”), nauce, domu i rodzicach („Jeśli jest we mnie trochę dobroci, jest to dobroć odziedziczona po matce. Choć po ojcu też, on był cholerykiem o złotym sercu”). Oraz o roli przypadku w jego życiu: „Niektórzy wykluczają przypadek i uważają, że organizują sobie życie według planu, bo ich zdaniem przypadkowo oznacza byle jak. Planowanie życia tak jakby się zakładało plantację?”.
To nie dla niego. Józef Wilkoń zbyt wiele razy w życiu doświadczył wpływu przypadku, żeby nie wierzyć w jego moc. Kiedy patrzy na świat, na wszechświat, widzi, że wszystko jest wypadkową zdarzeń i sumą przypadków. Opowiada o przypadku w malarstwie, w rzeźbie, w ilustracji książkowej. Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie zaliczał w tej samej klasie z Franciszkiem Starowieyskim i Romanem Cieślewiczem. Znany przede wszystkim jako ilustrator licznych książek dla dzieci, tak opowiada o swoich obrazach:
„Kreska zamaszysta, ale ruch musi być precyzyjny jak u chirurga. Od dawna urzekały mnie prace o zdecydowanej formie, wynikającej z dynamicznego ruchu ręką. Zwróciłem uwagę na biegłość mistrzów japońskich, którzy duży pędzel maczany w wodzie zamieniali w precyzyjne narzędzie”.
Docenia też prace polskich twórców ilustracji: „W ilustracji polskiej było coś charakterystycznego, odrębnego – to za sprawą malarzy zyskała taką oryginalność w świecie, coś, co różniło ją od ilustracji europejskiej, niemal dosłowne związki z malarstwem, bogactwo struktury i technika stricte wyjęta ze studium malarstwa”.
Sam siebie zaskoczył, odnajdując się w niezwykle wymagającej formie artystycznej, jaką jest rzeźba: „Uwielbiam drewno, jego aksamitność, bogactwo zmian, szlachetność. Cięcie piły i uderzenia siekiery. Tak powstał tur, większy niż żywy”. Jak sam tłumaczy: „Nie rozumiałem, dlaczego ja, urodzony jako malarz, u schyłku życia zaczynam na poważnie rzeźbić. Sam jestem tym szczerze zaskoczony. W końcu uwierzyłem w to, że mogę być także rzeźbiarzem. Są i tacy, którzy wolą moje rzeźby od ilustracji. Ja lubię i jedno, i drugie”.
Rzadko w jego pracach pojawiają się ludzie, natomiast portrety psychologiczne zwierząt mówią wiele o człowieku. Przede wszystkim inspiruje go natura – wspomnienia z dzieciństwa, przyroda, malownicze pejzaże.
Przypadek w życiu osobistym miał znaczenie. Jego matka mówiła, że jest urodzony w czepku. I rzeczywiście tak było, są na to dowody: te jego przypadki były szczęśliwe.
Urodził się 12 lutego 1930 roku w Bogucicach koło Wieliczki. Mieszka i pracuje w Zalesiu Dolnym. Miał w swoim życiu kilkaset wystaw zbiorowych i indywidualnych i dostał dziesiątki nagród i wyróżnień. Należy do grona najwybitniejszych polskich artystów zajmujących się ilustracją. Na jego dorobek w tej dziedzinie składa się blisko dwieście książek, zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych. W grudniu 2009 roku powstała fundacja „Arka” im. Józefa Wilkonia, zajmująca się ochroną i promocją dorobku artystycznego Józefa Wilkonia i ogólnych wartości związanych ze sztuką piękną, a w szczególności z ilustracją i sztuką edytorską.
„Bycie dobrym człowiekiem powinno być normą, przeciętną. Ale nie chcę robić wrażenia, że na ten temat wiem więcej niż inni. Raz jest lepiej, raz gorzej, nie ma o czym mówić”. – Józef Wilkoń
Agata Napiórska, urodzona w Grudziądzu w 1983 roku, dziennikarka i tłumaczka, autorka książki Jak oni pracują. Na co dzień redaktorka naczelna i wydawczyni magazynu „Zwykłe Życie”. Mieszka w Warszawie.
Facebook Twitter
Szczęśliwe przypadki Józefa Wilkonia - Dodaj do schowka |
|
 |
|
|
